The Smile Has Left Your Eyes คือซีรีส์ที่มีคนขายเรามาตลอด แบบว่าตลอดจริงๆ แต่คนที่ขายก็คือคนหน้าเดิมๆ แอคทวิตเตอร์แอคเดิมๆ และแม่เราที่ก็ขายไม่หยุดหย่อน (ทั้งที่ตัวเขาก็ไม่ได้ชอบมันมากขนาดนั้น แต่เขาคิดว่าเราน่าจะชอบมัน) และในที่สุดเราก็ได้ฤกษ์ดูมันสักที ซึ่งพอดูจบแล้วพบว่าเราอึ้ง พูดอะไรไม่ออกเลย
บทความต่อจากนี้ไป
จะเป็นการที่เราไม่รู้เลยว่าเราจะพูดอะไรแบบเรื่องอื่นๆ ไหม เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดที่เราได้รับจาก The Smile Has Left Your Eyes
คือการที่ซีรีส์พาอารมณ์เราวิ่งขึ้นลงเหมือนนั่งอยู่บนรถไฟเหาะ
ที่พอถึงจุดนึงมันหักหัวลงเรื่อยๆ จนรู้ตัวอีกทีเราก็ไปแตะอยู่ขอบปากเหว
ก่อนจะพาเรากระโดดลงเหวที่เหมือนมีก้นหลุมอยู่ที่ระยะทางอนันต์
มันเป็นความรู้สึกเคว้งคว้าง ว่างเปล่าและแตกสลายที่ไม่มีที่สิ้นสุด (โอ๊ย
อ่านมาถึงตรงนี้คงคิดว่าเรามันจะเว่อร์อะไรขนาดนั้นใช่ไหมคะ
ตอนพิมพ์ก็คิดแบบนี้เหมือนกันค่ะ lol) อวยกันมามากพอแล้ว
ทุกคนคงงงว่าเรื่องนี้มันเกี่ยวกับอะไร เอาละค่ะ
เดี๋ยวเราจะเล่าเรื่องย่อให้ได้อ่านกัน
The Smile Has Left Your Eyes เป็นซีรีส์ Remake ญี่ปุ่นที่เล่าเรื่องราวความสัมพันธ์อันแสนยุ่งเหยิง (เสียยิ่งกว่าสายหูฟังที่พันกันอยู่ในกระเป๋า) ของคนสามคน เริ่มด้วยยูจินกุก นักสืบที่อยากจะลาออกเต็มที แต่กลับต้องเข้ามารับผิดชอบคดีฆาตกรรมหญิงสาว โดยที่ตัวจินกุกเองก็สงสัยในตัวคิมมูยอง พระเอกของเราจะเป็นฆาตกร หรือมีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีในครั้งนี้ และยูจินคัง น้องสาวแสนรักของยูจินกุก ที่เขาได้ทุกอย่างเพื่อปกป้องเธอออกจากเรื่องราวอันเลวร้าย และหนึ่งในนั้นคือคิมมูยอง ผู้ต้องสงสัยที่เข้ามาข้องแวะกับน้องสาวของเขาอยู่ตลอด
เรามารู้จักตัวละครกันก่อนดีกว่าค่ะ จุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์อันแสนยุ่งเหยิงพวกนี้
ยูจินกุก พี่ชายแสนดี ที่ดูจะเป็นห่วงน้องสาวมากๆ เป็นตัวละครที่ดูจะเก็บงำบาดแผลบางอย่างไว้ตลอดเวลาเลย
The Smile Has Left Your Eyes เป็นซีรีส์ที่หลอกเราด้วยภาพลักษณ์ที่ดูจะแสนสบายตา
เรื่องราวความรักของคนทั้งคู่ที่ตัวนางเอกออกจะมีพี่ชายขึ้หวงไปสักหน่อย
หรืออาจจะมีเรื่องราวคอนฟลิกระหว่างผู้หญิงสองคนกับพระเอกของเรา
ถ้าคุณคิดแบบนั้นแสดงว่าคุณ... คิดผิดค่ะ!
หน้าทีเซอร์มันหลอกเราได้อยู่หมัด ไวบ์ที่ดูเรื่อยๆ เอื่อยๆ
ทำให้เราเข้าใจว่ามันก็คงเป็นหนังรักๆ เรื่องหนึ่งที่ปลายทางก็คงจบแบบโรแมนซ์ทั่วไป
แต่ไม่ใช่เลยค่ะ
เพราะตัวละครที่ถูกวางมาอย่างดีทำให้ตัวละครเต็มไปด้วยความซับซ้อนแบบเกินคาด
เขาพาเราจมดิ่งไปกับตัวละครที่มีไม่เยอะนี่ได้ดีมาก ทั้งการเล่าเรื่อง
และเทคนิคภาพต่างๆ มันชวนให้เราร่วมรู้สึกไปด้วยกันเหลือเกิน มันขนาดที่ว่า
ตัวเราที่รู้เรื่องราวบางส่วนอยู่ก่อนแล้วตอนดูก็ยังอดอึ้งไม่ได้
คิมมูยอง
พระเอกของเราที่ทำงานอยู่ในร้านเบียร์ เป็นพวกพัฒนาสูตรเบียร์
ที่ดูจะเพลย์บอยเอามากๆ
แล้วก็ดูจะเป็นคนที่มีความสามารถพิเศษคือสามารถจดจำสิ่งของต่างๆ ได้อย่างแม่นยำ
และนั่นทำให้เขากลายเป็นผู้ต้องสงสัยเบอร์หนึ่งในคดีฆาตกรรมสายตาของนักสืบอย่างยูจินกุก
นอกจากนั้นแล้ว
เขายังเปิดตัวฉากแรกในเรื่องด้วยการเป็นหนุ่มคาแรคเตอร์แปลก
เจ้าเสน่ห์ที่เป็นแฟนกับเพื่อนนางเอกอย่างแบคซึงอา
ที่ก็หลงรักมูยองแบบหหัวปักหัวปำ
ทุกอย่างดูยุ่งเหยิงตั้งแต่เริ่มต้นเลยละค่ะ
มูยองเป็นตัวละครที่มีปัญหาด้านสุขภาพจิตอยู่แล้ว
เลยทำให้เขามีบุคลิกที่ค่อนข้างจะพิเศษมาก
และทำให้เขาเป็นตัวละครที่ลึกมาก
และอ่านยากมากที่สุดในเรื่องภายใต้รอยยิ้มที่ดูเป็นมิตรเชื้อเชิญให้เราอยากจะรู้จักกับคนคนนี้กลับเต็มไปด้วยบุคลิกที่ไม่มีความกลัวต่ออะไรทั้งสิ้น
ไร้ซึ่งความยับยั้งชั่งใจใดๆ เป็นคนกล้าได้กล้าเสียจริงๆ
และชวนทำให้เราตั้งคำถามกับบุคลิกแบบนั้นของเขามาตั้งแต่ต้น
และนั่นทำให้คิมมูยองเป็นตัวเอกที่บุคคลิกอันตรายมากที่สุดเรื่องหนึ่งที่เราเคยดู
เป็นบุคลิกในแบบที่ว่าถ้าเราเป็นคนนอกเราคงจะบอกกับตัวเองว่าเราคงไม่ไปยุ่งกับคนแบบนี้
แต่เมื่อไหร่ที่ตกบ่วงเขาไปแล้ว แบบแบคซึงอา หรือตัวยูจินคัง เราก็คง Obsessed จนหาทางออกไม่ได้จริงๆ
เพราะเป็นคนที่คาดการณ์อะไรไม่ได้เลย
เลยทำให้มูยองเป็นคนที่เราจะเข้าใจยากที่สุด เพราะไม่เข้าใจในกระบวนการคิด
หรือการกระทำใดๆ อย่างในเรื่องตอนที่อยากเลิกกับเพื่อนนางเอก
เพราะชอบนางเอกแล้วจะเลิกก็คือเลิกเลย เราว่ามันเป็นบุคลิกที่ประหลาด
และชวนปวดหัวเอามากๆ
แล้วยิ่งเป็นแบบนี้เวลาอยากได้อะไรสักอย่างเขาก็จะทุ่มสุดตัวมาก
และจินคังก็เป็นหนึ่งในนั้น
มูยองคือคนที่คลั่งรักจินคังอย่างแท้จริงเลยอะค่ะ
ความซับซ้อนของมูยองอธิบายยากมาก
ตัวละครนี้อธิบายเป็นตัวหนังสือยากที่สุดเลยอะ เราว่ามันมีการกระทำ
หรือไวบ์บางอย่างที่เราไม่รู้จะพูดยังไง
แต่คือต้องดูมันถึงจะสัมผัสได้ว่าเป็นคนแบบนี้
แล้วเราประทับใจการพัฒนาของตัวมูยองมากๆ
แต่ในจุดที่ตัวละครพัฒนาก็เจอกับขวากหนามอันใหญ่ที่พร้อมจะทำให้เขาแตกสลายซ้ำ
และนั่นยิ่งเป็นสิ่งที่ทำให้ตัวละครตัวนี้มันยากมากจริงๆ ต่อความเข้าใจ
เพราะพอเขาเริ่มจะเป็นมนุษย์มากขึ้น
ก็เหมือนกับเขาต้องเผชิญกับเรื่องราวที่ชวนใจสลายมากขึ้น
เราประทับใจมากๆ ที่ซออินกุกถ่ายทอดความเป็นมูยองออกมาได้เนี้ยบและละเอียดขนาดนี้
เขาใส่ดีเทลบางอย่างในตัวมูยองลงไป ที่เราก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง
คือต้องไปดูจริงๆ ว่าเขาเล่นยังไง แล้วเขาคงบรรยากาศรอบตัวเก่งมาก
และส่งอารมณ์มายังคนดีเก่งมาก โอ๊ยอยากสรรเสริญ แววตาคู่นั้น ท่าทางแบบนั้น
คือดูแล้วเข้าใจเลยว่าทำไมตัวละครมัน Obsessed ในตัวคิมมูยองจังนะ
ตัวละครถัดมาที่จะพูดถึงคือ
ยูจินคัง นางเอกของเราที่ได้คุณจอนโซมินมารับบทนี้
ยูจินคังคือหญิงสาวที่เป็นที่รักของผู้ชายสองคนในเรื่องเป็นอย่างมาก
ทั้งตัวพี่ชาย ที่รัก และคอยปกป้องเธอมาตลอก พร้อมจะช่วยเธอในทุกๆ อย่าง
และตัวคิมมูยอง
ที่ชอบเธอขนาดที่สามารถบอกเลิกกับเพื่อนเธอได้โดยที่ไม่รู้สึกอะไร
เพราะชอบเธอมาก
ยูจินคังเป็นตัวละครที่สว่างสไสวที่สุดในเรื่อง
ราวกับเป็นพระอาทิตย์ในยามเช้า
ความสดใสของเธอได้สว่างเข้าไปถึงในใจอันแสนจะเย็นชาของมูยอง
และน่าจะเป็นพระอาทิตย์ดวงเดียวในชีวิตของยูจินกุกพี่ชายของเธอเช่นกัน
ความเป็นมนุษย์ของจินคังทำให้เราคนดูรู้สึกรีเลทกับเธอได้ไม่ยาก
แม้จะมีหลายๆ อย่างในตัวจินคังที่เราหงุดหงิด
แต่เราก็จะเข้าใจเธอในท้ายที่สุดนะ
การรู้จักกับคิมมูยองและการที่ต้องได้รับรู้ความจริงมากมายเกี่ยวกับตัวเองก็ค่อยๆ ลดความสดใสในตัวเธอลงเรื่อยๆ น่าจะเป็นจุดพลิกผันที่ทำให้เราได้เห็นคาแรคเตอร์จินคังเปลี่ยนแปลงไปอย่างชัดเจน
จะค่อยเปลี่ยนจากผู้หญิงแสนสดใส กลายเป็นคนที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตา
จอนโซมินคือตัวเลือกที่ดีมากสำหรับบทนี้
เราชอบความสดใสของเธอในพาร์ทเริ่มต้นมาก
ความสดใสของจินคังที่จอนโซมินแสดงออกมาสะกดเราอยู่เลย
เราอาจจะมีหลายอย่างที่รำคาญตัวละครจินคังไปบ้าง
แต่เรื่องราวความสดใสของจินคังในอีพีแรก ในตอนที่รักกับมูยอง
และความหม่นหมองในตอนสุดท้ายที่เขาแสดงออกมาเป็นภาพที่น่าจดจำมาก
ยูจินกุก
ที่ได้คุณพัคซองอุงมาร่วมตีความตัวละครตัวนี้ ภายใต้ภาพลักษณ์สบายๆ
สายสืบไม่เอาไหนที่อยากลาออกจากงานเต็มที
กลับต้องเข้ามาตามสืบคดีฆาตกรรมนักศึกษาสาวย่านมหาลัย
ที่ดูจะหมกมุ่นกับการสงสัยพระเอกของเราเหลือเกิน
นอกจากนั้นแล้วอีกบทบาทหนึ่งก็คือเป็นพี่ชายที่ดูจะตามใจน้องในทุกๆ อย่าง
และก็พยายามจะปกป้องน้องสาวอย่างยูจินคังไว้ทุกวิถีทางด้วย
สำหรับเราตัวละครยูจินกุก
คือตัวละครที่รับภาระหนักมากที่สุดในเรื่อง
เพราะรู้ทุกเรื่องแต่ไม่สามารถจะก้าวข้ามผ่านความเจ็บปวดตรงนั้นได้
เลยไม่กล้าที่จะพูดเรื่องราวพวกนี้ให้ใครฟัง
เลยยิ่งทำให้เขาเป็นตัวละครที่ต้องรับภาระมากมายในด้านความรู้สึก
ทั้งจากน้องสาวที่เริ่มจะไม่เข้าใจเขามากขึ้นเรื่อยๆ
เพื่อนร่วมงานที่ก็ไม่ได้จะใส่ใจเขา
หรือมองเห็นเขาเป็นสายสืบในศักดิ์ที่เท่าๆ กัน
แม้กระทั่งการทำคดีที่ต้องทำคนเดียว
ตามสืบคนเดียวจากความสงสัยของตัวเองที่ไม่ตรงกับคนอื่นในทีม
ยิ่งทำให้ตัวละครตัวนี้เป็นตัวละครที่ดูโดดเดี่ยวและเคว้งคว้างมาก
เพราะภาระที่หนักที่สุดในเรื่อง
เลยเป็นตัวละครที่ตีความยากมาก
แต่เราชอบการตีความตัวละครตัวนี้ที่พัคซองอุงเขาตีความออกมามาก
เราว่ามันยากมากที่ตะทำให้ตัวละครที่เป็นคนอมทุกข์ซ่อนความรู้สึกไว้ในภาพลักษณ์แบบนั้น
ความรู้สึกเสียใจที่มีต่อตัวนางเอกก็ดี
หรือเหตุการณ์ในอดีตก็ดีถูกตีความออกมาในรูปแบบที่พิเศษ และมีเอกลักษณ์มาก
เลยยิ่งทำให้เราชอบตัวละครตัวนี้ น่าจะเป็นตัวละครที่เราชอบที่สุดด้วย
และในท้ายที่สุดคนเขียนบทก็พาตัวละครตัวนี้ไปพบกับความแตกสลายที่ไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆ
เพราะชีวิตคือเรื่องของจังหวะ
อาจจะเป็นคีย์สำคัญของเรื่องนี้ เราว่าทุกอย่างในเรื่อง ทุกความสัมพันธ์อันแสนซับซ้อนนี้มันขึ้นอยู่กับจังหวะทั้งนั้นเลย
นอกจาก
The Smile Has Left Your Eyes
จะเป็นซีรีส์ความสัมพันธ์อันแสนซับซ้อนในแบบที่เรานิยามว่าไม่มีวันที่ฟ้าสดใสในเรื่อง
เพราะแม้แต่วันที่เราคิดว่าแสงส่องลงมาแล้ว
ก็ยังเป็นเพียงแสงที่ลอดเมฆหนาลงมา ก็ยังเป็นซีรีส์สืบสวน
(ตายแล้วที่ผ่านมาไม่เคยพูดเรื่องนี้แบบจริงจังเลยสินะคะ จนถึงบรรทัดนี้
lol) ที่เราว่ามู้ดมันค่อนข้างแปลกกว่าซีรีส์สืบสวนจากเกาหลีที่ได้ดู
มีความอะไรก็ไม่รู้ที่เราอธิบายไม่ถูกอยู่พอสมควรเลย
แล้วก็เขาเล่าในมุมมองของตัวยูจินกุกที่มีธงเป็นคิมมูยองเป็นหลัก
เพราะฉะนั้นหลายๆ อย่างที่สืบสวนมันจะเป็นมุมมองทีมีธงอยู่แล้วด้วยส่วนนึง เอาจริงๆ เราก็ค่อนข้างชอบพาร์ทสืบสวนของเรื่องนี้พอตัวเลยนะ งานมันดิบใช้ได้เลย
ซีรีส์เล่าเรื่องความสัมพันธ์ได้เก่งมาก
เราเชื่อความสัมพันธ์ของยูจินคังกับคิมมูยองมาก
เขาทำพาร์ทของคนทั้งคู่ได้ดีมาก มันมีการพัฒนาความสัมพันธ์
การค่อยๆ เริ่มต้นหลุมรัก เริ่มเบลนด์เข้าหากันและคลั่งรักกันในที่สุด
ตอนเขาอยู่ด้วยกันคือเราเชื่อจริงๆ ว่าเขาตกหลุมรักกัน
มันเป็นความละมุนละไมที่เห็นแล้วชวนใจฟูเอามากๆ
(และน่าจะเป็นพาร์ทที่ได้เห็นแสงลอดก้อนเมฆหนาลงมายังพื้นข้างล่าง)
จริงๆ ในความสัมพันธ์ของยูจินกุกกับยูจินคังมันเป็นพี่น้องที่แบบพี่น้องมากๆ
ความ Sibling ที่แสนน่ารักก็เต็มไปหมด
การที่ต่อล้อต่อเถียงเป็นห่วงเป็นใยกัน
แต่ก็มีในหลายๆ การกระทำที่จินกุกมองว่าเป็นความหวังดีมันกลับเป็นตัวบีบให้จินคังรู้สึกอึดอัดจนแทบหายใจไม่ออก
เราเลยชอบมากๆ ที่เขาเล่าทั้งในมุมของจินกุกและจินคัง
ว่ารู้สึกยังไงกับการกระทำตรงนี้
เช่นการที่จินกุกพยายามเชียร์ให้รุ่นน้องที่ทำงานอย่างออมโชรงเป็นแฟนกับจินคัง
เป็นต้น
เราค่อนข้างว้าวมากที่เขาทำให้เราเชื่อได้ว่าตัวแบคซึงอาตกหลุมรักคิมมูยองขนาดนั้น
คือเราเชื่อจริงๆ นี่ก็น่าจะเป็นเครดิตทั้งนักแสดง การวางตัวละคร
และการเล่าเรื่อง เราว่าเพราะการตีความตัวละครออกมา
แล้วเราเชื่อได้เลยว่าคนแบบนี้
คนแบบซึงอาที่ใช้ชีวิตอยู่กรอบที่พ่อแม่กำหนดรู้จักคนไม่เยอะ
จะตกหลุมรักผู้ชายอันตรายแบบนี้ เพราะการที่ไม่เคยออกนอกกรอบ
พอได้เจอกับเรื่องราวที่น่าตื่นเต้นก็พร้อมจะกระโดลงไปอย่างไม่คิดชีวิตอยู่แล้ว
ความสัมพันธ์ที่เราค่อนข้างชอบมากคือระหว่างยูริและยูจินกุก
มันเป็นความรู้สึกจากคนที่ลอบทำร้ายน้องสาวสุดที่รัก
สู่การเห็นอกเห็นใจกัน และดูจะกลายเป็นที่ปรึกษาและพึ่งพิงกันในตอนสุดท้าย
ชอบที่ทั้งคู่สามารถรักษาไดนามิคตรงนี้ได้
โดยที่มันไม่ทำลายเส้นเรื่องความสัมพันธ์ที่ชวนเอาใจช่วยระหว่างยูจินกุกกับทัก
ต้องบอกเลยว่าซีรีส์เรื่องนี้เขาเก่งมากจริงๆ ในการเล่าแต่ละความสัมพันธ์ให้มีนัยพิเศษได้ขนาดนี้
ช่วงที่เราชอบที่สุดน่าจะเป็นช่วงท้ายๆ ความสัมพันธ์ของคิมมูยองและยูจินกุกที่เขาอยู่กันในหลายๆ สถานะ
สองคนนี้มีความสัมพันธ์อันแสนพิเศษมากๆ เพราะมีหลายสถานะที่ถือกันไว้
และมันค่อยๆ พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ ตามจำนวนตอนและความลับที่ค่อยๆ ถูกเปิดเผย
สู่จุดสุดท้ายที่เริ่มจะเข้าใจกัน แต่ก็นั่นแหละ
ทุกอย่างมันเป็นเรื่องของเวลา และเรื่องนี้มันก็สายเกินไปแล้วจริงๆ
เราชอบวิธีการลงรายละเอียดในตัวละครของเขานะ
เราไม่รู้ว่าเวอร์ญี่ปุ่นใส่มายังไง
แต่ชอบความมูยองทำงานร้านเบียร์เป็นคนควบคุมกระบวนการการผลิตเบียร์
ส่วนตัวจินคังทำงานสายออกแบบที่ต้องมาข้องเกี่ยวกับการออกแบบเทศกาลเบียร์
ได้เจอกันในที่ทำงานบ้างในบางวัน
ดูจะเป็นสถานที่ห่างไกลจากหูตาพี่ชายอีกด้วย
หรือวิธีการที่เขาใช้อาชีพตำรวจในการลงดีเทล
และพาเราไปรู้จักกับตัวยูจินกุก เล่าว่าเป็นคนมีคาแรคเตอร์แบบไหน
ทำงานยังไง เราค่อนข้างชอบพาร์ทอาชีพตำรวจของตัวยูจินกุกมาก
คงเพราะเป็นซีรีส์สืบสวนด้วย เราเลยได้เห็นตรงนี้เยอะ
แต่ซีรีส์ก็ยังไม่ทิ้งการลงดีเทลตรงนี้ของตัวละคร
ซีรีส์เรื่องนี้เราชอบงานภาพเขามากเลย
ในแง่ที่ภาพได้บ่งบอกมู้ดในเรื่องอย่างชัดเจน
งานภาพเขามีโทนที่ติดฟ้าหม่นๆ ดูอึมครึมอยู่เรื่อยๆ
ซึ่งคงบรรยากาศของเรื่องได้ดีมาก อีกทั้งยังเป็นซีรีส์ที่เล่าเรื่องโคตรดี
เราชอบการเล่าเรื่องมาก
(แม้หลายๆ คนอาจจะรู้สึกว่าช่วงแรกๆ มันเอื่อยไปหน่อย)
ทุกอย่างมันเต็มไปด้วยความละมุน ความยุ่งเหยิงของความสัมพันธ์
ที่ค่อยๆ พาคนดูอย่างเราไปรู้จักกับแต่ละตัวละครอย่างช้าๆ อาจจะเพราะเนื่องด้วยจุดเด่นของเรื่องคือพล็อตที่วางมาไม่แน่นมากเลยไม่พื้นที่ที่ปล่อยให้ตัวละครได้ไหล
และการที่มีตัวละครไม่เยอะบวกกับตัวละครที่แข็งแรงขนาดนี้ทั้งในแง่เอกลักษณ์เฉพาะตัวและ Character Development
ในหลายๆ แง่ของตัวละครที่พุ่งพล่านขึ้นไปตามความรู้สึกนึกคิดยิ่งทำให้มันเติมเต็มกันมาก
เราได้รู้จักตัวละคร ได้เริ่มเข้าใจ และพาไปสู่จุดจบที่เกินบรรยาย
การที่มันเล่ามาแบบนี้ ยิ่งทำให้ตอนจบมันบีบคั้นหัวใจเรา
และพาเราไปสู่ความเวิ้งว้างแบบไม่มีที่สิ้นสุด
เรื่องตอนจบที่เป็นที่ถกเถียงกันนิดหน่อยในบรรดาคนดูละครเรื่องนี้ที่มีอย่างน้อยนิดถึงความต่างระหว่างเวอร์ญี่ปุ่นกับเวอร์เกาหลี
ซึ่งเราที่ได้อ่านสปอยล์ตอนจบเวอร์ญี่ปุ่นมารู้สึกว่าชอบเวอร์เกาหลีมากกว่า
การที่เกาหลีบิดตอนจบในช่วงอีพีท้ายๆ แบบนั้นยิ่งทำให้เรารู้สึกว่าทุกอย่างมันพังทลายอย่างสมบูรณ์แบบ
ในเมื่อเราสามารถอยู่ด้วยกันได้ แต่มารู้ความจริงในวันที่สายเกินไป
ทุกอย่างเลยพังพินาศรวมไปถึงหัวใจคนดูอย่างเราด้วยเช่นกัน
หลายคนอาจบอกว่าปมในตอนจบมันไม่ทรงพลังที่จะทำให้จินกุกตัดสินใจแบบนั้น
แต่เรามองว่าชีวิตอะมันเป็นเรื่องของจังหวะ
ในจังหวะที่จะบอกทุกอย่างมันก็สายเกินไปแล้ว แต่นาฬิกายังคงหมุนไปข้างหน้า
พวกเราย้อนเวลากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว
เพราะฉะนั้นทุกอย่างก็อยู่ในเหตุผลของมัน พอมันเล่าเรื่องด้วยไวบ์แบบนี้
เราเลยไม่ได้รู้สึกว่ามีเหตุผลที่เบาไป หรือหนักไป เพราะคนก็คือคนอะ
และผลจาความผิดพลาดนี้ ยูจินกุกก็ได้รับมันแล้วอย่างแสนสาหัส
ในท้ายที่สุดแล้ว
หลายคนอาจจะตามหาว่าใครเป็นคนผิดในเรื่องราวทั้งหมดเหล่านี้
แต่สำหรับเราแล้ว เราไม่อาจโทษได้เลยว่าใครเป็นคนผิด
เพราะทุกคนก็ทำดีในมุมมองของตัวเองแล้ว ทุกคนมีเหตุผลของตัวเอง
และชีวิตมันก็แบบนี้เนี่ยแหละ เราไม่สามารถกำหนดอะไรให้มันเป็นได้อย่างใจเราทั้งนั้น
และด้วยการเล่าเรื่องที่พาเราๆ ไปรู้จักกับตัวละครอย่างละเอียด
มันยิ่งกลายเป็นซีรีส์ที่เต็มไปด้วยอารมณ์เศร้า เคว้งคว้างที่ติดอยู่ในนั้น
พอพูดถึง The Smile Has Left Your Eyes
ทีไรเรายังนึกถึงตัวเองที่ลอยเคว้งอยู่ในอากาศ ไม่เห็นพื้นข้างล่างสักที
เราก็หวังเพียงว่า เขาทั้งสามคนจะนั่งมองดูดาวบนท้องฟ้าด้วยกันที่ไหนสักแห่งหนึ่งในจักรวาลนี้นะ
----------------------------------------------------
เป็นรีวิวที่เหมือนจะเขียนไม่ยาก
เพราะมันมาจากความรู้สึกเราหมดเลย ไม่มีเรื่องอะไรที่มาตีความทั้งนั้น
แต่กลับยากมาใช้ได้เลย
เพราะเราพูดมาตลอดว่าซีรีส์เรื่องนี้อธิบายออกมาเป็นคำพูดยากมาก
คืออยากให้ทุกคนได้ลองไปดู และไปสัมผัสความรู้สึกแบบนี้ด้วยกัน คุณอาจจะชอบ
หรือเกลียดมัน แต่เราว่ามวลอารมณ์ในเรื่องมันจะทำงานบางอย่างกับคนดูแน่นอน
อยากให้ดูเรื่องนี้ในวันที่ฟ้าสดใสมากที่สุดค่ะ
ในรีวิวนี้อาจจะมีอะไรขาดตกบกพร่องไปหลายอย่าง ต้องขอโทษด้วยนะคะ แต่ทักมาคุยกันได้เลยค่ะ
ขอบคุณมากที่อ่านกันมาถึงจุดนี้
ใครที่ดูเรื่องนี้แล้วคิดเห็นไม่ตรงกันอย่างไร
มีอะไรอยากเพิ่มเติมที่เราตกหล่น หรืออยากหวีดด้วยกัน
ทิ้งคอมเม้นท์ไว้ที่ด้านล่างได้เลยนะคะ หรือทักไปคุยกันในทวิตเตอร์ก็ได้ค่ะ
แสดงความคิดเห็น